Ana Tomas*, Zdenko Tomić*, Boris Milijašević*, Milica Ban†, Olga Horvat*, Saša Vukmirović*, Ana Sabo*

Praksa propisivanja lekova protiv povišenog krvnog pritiska u Novom Sadu i usklađenost sa farmakoterapijskim smernicama

Uvod/Cilj. Hipertenzija je jedan od vodećih uzroka kardiovaskularnog
morbiditeta i mortaliteta u Srbiji, te više od polovine
troškova za lekove na teret osiguranja odlazi na antihipertenzivne
lekove. Cilj ove studije bio je analiza strukture upotrebe antihipertenzivnih
lekova kod hipertenzivnih vanbolničkih pacijenata
u Novom Sadu, usklađenosti sa farmakoterapijskim
uputstvima i ekonomskih aspekta trenutne prakse propisivanja.
Metode. Podaci o prometu i potrošnji antihipertenzivnih
lekova propisanih kod vanbolničkih pacijenata sa dijagnozom
esencijalne arterijske hipertenzije u šestomesečnom periodu
prikupljeni su u državnim apotekama u Novom Sadu.
Lekovi su klasifikovani prema anatomsko-terapijsko-hemijskoj
klasifikaciji lekova i izračunate definisane dnevne doze (DID)
na hiljadu stanovnika na dan. Rezultati. Ukupna potrošnja antihipertenzivnih
lekova izdatih na recept u periodu od šest meseci
u Novom Sadu bila je 283,48 DID. Najčešće korištena
grupa lekova bili su inhibitori angiotenzin konvertujućeg enzima
(ACEi), koji su propisivani tri puta češće od kalcijumskih
antagonista i pet puta više od beta blokatora. Iako uputstva za
lečenje hipertenzije navode da su svi ACEi jednako efikasni,
primećena je upotreba skupljih ACEi. Upotreba diuretika i
antagonista receptora angiotenzina bila je niska u posmatranom periodu. Farmakoterapijska uputstva naglašavaju
prednost i efikasnost diuretika u lečenju hipertenzije kod
starijih osoba, ali njihova potrošnja bila je neopravdano niska,
uprkos činjenici da je preko 70% svih antihipertenzivnih
lekova u Novom Sadu propisana pacijentima starijim od 60
godina. Zaključak. Ovo ispitivanje pokazalo je velike razlike
u propisivanju različitih grupa antihipertenzivnih lekova. Nedovoljno
korišćenje tiazidnih diuretika, lekova sa najboljim
odnosom koristi i troškova i upotreba skupih ACE inhibitora
je neopravdana. Postoji mogućnost za značajne uštede sa racionalnijom
upotrebom ACEi, po uzoru na skandinavske
zemlje.