Faktori povezani sa blagim kognitivnim oštećenjem kod ambulantno lečenih bolesnika

Uvod/Cilj. Prethodne studije pokazale su da je blago kognitivno oštećenje (BKO) češće kod bolesnika sa komorbiditetima, kao i kod bolesnika koji koriste lekove koji remete homeostazu vitamina B12. Cilj rada bio je da se utvrdi koji od tih faktora su značajno povezani sa BKO i koji su najznačajniji za predviđanje njegovog nastanka. Metode. Podaci o 200 odraslih osoba (starosti 35–65 godina) uključenih u kliničku studiju po tipu anamnestičke studije u ustanovi primarne zdravstvene zaštite su prikupljeni prospektivno. Rezultati. Primenom χ² testa nezavisnosti, utvrđeno je da da su BKO i upotreba inhibitora protonske pumpe (IPP) (p < 0,0005), kao i metformina (p < 0,0005), nezavisni faktori. Takođe, značajno viši procenat ispitanika koji su imali BKO su imali peptički ulkus i tip 2 dijabetes melitus (T2DM). Da bi se procenio uticaj mnogih faktora verovatnoće na to da li će ispitani bolesnici imati BKO primenjena je direktna logistička regresija. Dve varijable dale su statistički značajan doprinos modelu, a to su koncentracije vitamina B12 u serumu [odds ratio (OR) = 0,953; 95% confidence interval (CI) 0,936–0,971; p < 0,001] i T2DM (OR = 6,681; 95% CI 1,305–34,198; p = 0,023). Zaključak. Apsolutna i relativna povezanost rizika izloženosti lekovima sa BKO niža je od povezanosti komorbiditeta sa BKO. Koncentracije vitamina B12 u serumu i prisustvo T2DM imaju najveći statistički značajan uticaj na predviđanje BKO.