Akutna trovanja benzodiazepinima kod starijih bolesnika

Uvod/Cilj. Benzodiazepini su najčešće korišćeni lekovi u slučaju akutnih samotrovanja. Zbog izmenjenog metabolizma i povećane osetljivosti na benzodiazepine, starije osobe su pod većim rizikom u odnosu na mlađe. Cilj ove studije bio je procena toksičnosti benzodiazepina u slučaju suicidalnih trovanja starijih osoba. Metode. Retrospektivno su analizirani podaci bolesnika primljenih na hospitalno lečenje zbog samotrovanja benzodiazepinima. Prikupljeni podaci obuhvatili su karakteristike bolesnika (pol, starost), vrstu ingestiranog benzodiazepina i koncentracije u krvi na prijemu, klinički nalaz uključujući vitalne parametre i Glazgov koma skor, osnovne laboratorijske analize, komplikacije trovanja, dužinu hospitalizacije i ishod. U odnosu na starost, bolesnici su grupisani u tri grupe: mlađe osobe (15–40 godina), osobe srednje dobi (41–65 godina) i starije osobe (stariji od 65). Rezultati. U posmatranom 2-godišnjem periodu zbog samotrovanja benzodiazepinima lečeno je 387 bolesnika. Najčešći uzročnik trovanja bio je bromazepam, a drugi po učestalosti bio je diazepam. U poređenju sa mlađim osobama, kod starijih osoba incidencija kome bila je statistički značajno veća, a trajanje hospitalizacije duže. Respiratorna insuficijencija i aspiraciona bronhopneumonija bile su češće kod starijih osoba. Takođe, starijim bolesnicima češće je bio potreban flumazenil. Zaključak. Akutna intoksikacija benzodiazepinima kod starijih osoba može biti udružena sa značajnim morbiditetom, dubokom komom, aspiracionom pneumonijom, respiratornom insuficijencijom, pa čak i smrtnim ishodom. Flumazenil je indikovan zbog reverzije depresije centralnog nervnog sistema i prevencije poremećaja nastalih kao posledica produženog poremećaja svesti, ali suportivna terapija i zaštita disajnog puta komatoznog bolesnika predstavljaju osnov terapije akutnog trovanja benzodiazepinima.