Debljina vestibularne koštane lamele maksile u estetskoj regiji analizirana primenom kompjuterizovane tomografije konusnog zraka

Uvod/Cilj. Nedovoljna debljina bukalne kosti (debljina manja od 2 mm) često dovodi do fenestracije i dehiscencije, a njihove posledice su dodatna resorpcija kosti. To predstavlja dodatni problem prilikom ugradnje implantata. Kompjuterizovana tomografija konusnog zraka (KTKZ) postaje prioritet prilikom dijagnostikovanja debljine kosti i planiranju ugradnje implantata, jer se u pogledu morfologije i debljine vestibularne lamele pokazala kao precizan i u velikoj meri pouzdan dijagnostički alat. Cilj rada bio je da se izmeri debljina vestibularne koštane lamele prednjih maksilarnih zuba u populaciji Srbije i uporedi razlika između muškaraca i žena, kao i između leve i desne strane vilice. Metode. Analizirani su snimci KTKZ 68 ispitanika, iz postojeće baze podataka. Izmerena je udaljenost gleđno-cementne granice od vrha alveolarnog grebena, a zatim i debljina vestibularne lamele na različitim, klinički relevantnim tačkama. Podaci su statistički obrađeni i analizirani. Rezultati. Analizirano je ukupno 373 zuba frontalne regije gornje vilice, uključujući 128 centralnih sekutića, 124 lateralnih sekutića i 121 očnjak. Debljina vestibularne lamele kod više od 88% slučajeva bila je manja od 1,5 mm na svim referentnim tačkama, sa srednjim vrednostima od 0,72 do 1,02 mm. Zaključak. Veoma mali broj maksilarnih frontalnih zuba ima debljinu vestibularne lamele veću od 2 mm; stoga je teško ispuniti kriterijum da se obezbedi najmanje 2 mm debljine kosti potrebne za implantaciju. Ovim se povećava potreba za primenom pomoćnih metoda uvećanja kosti prilikom neposredne ugradnje implantata.