Razlike u reakciji uroginekoloških sintetskih materijala na infekciju bakterijom Staphylococcus epidermidis: studija na eksperimentalnim životinjama

Uvod/Cilj. Polipropilenski sintetski graftovi se koriste u uroginekologiji za primarni tretman stres urinarne inkontinencije. Infekcija grafta može uticati na ishod operativnog lečenja kao i na odgovarajuću potporu tkiva. Cilj rada bio je da se uporedi odgovor na infekciju kod šest različitih sintetskih graftova. Metode. U studiju je uključeno šest različitih graftova, sa polipropilenom kao glavnom komponentom, koji su korišćeni za primarnu reparaciju defekata prednjeg trbušnog zida mužjaka Wistar pacova. Od ukupno 144 Wistar pacova formirano je šest grupa od po 24 životinja. U svakoj grupi bilo je po 12 životinja za testiranje neinficiranih i 12 životinja za testiranje inficiranih graftova. U podgrupama za testiranje inficiranih graftova, graftovi su inokulirani izolatom Staphylococcus epidermidis. Posle šest nedelja, eksperimentalne životinje su žrtvovane i unutar grupa je upoređivan stepen inflamacijskog odgovora, količina kolagena i ojačanje abdominalnog zida. Inflamacijski odgovor je kvantifikovan izračunavanjem ukupnog broja ćelija zapaljenja pod uvećanjem ×200, uključujući polimorfonukleare, gigantske ćelije stranog tela i makrofage. Kvantifikacija kolagena je određivana kolorimetrijskim merenjem hidroksiprolina za alkalne hidrolizate. Ojačanje abdominalnog zida određivano je kao minimalna dezintegraciona sila na standardizovanom tenzinom meraču. Za detekciju bakterijskog biofilma i karakterizaciju sazrevanja kolagenih vlakana primenjena je skening elektronska mikroskopija (SEM) svežih preparata. Rezultati. Ojačanje abdominalnog zida polipropilenskim graftom obloženog titanijumom najznačajnije je degradirano infekcijom (p < 0,001). Inflamacijski odgovor bio je najizraženiji kod inficiranog multifilamentnog polipropilenskog grafta u poređenju sa polipropilenskim graftom niske težine, graftom obloženog titanijumom i multifilamentnog polipropilenskog grafta sa poliglaktinom (p < 0,01). U pogledu deponovanja kolagena, od svih graftova, najveće razlike su zabeležene između neinficiranih i inficiranih monofilamentnih polipropilenskih graftova niske i visoke težine (p < 0,01). Korišćenjem SEM otkriveno je formiranje biofilma, a kolagena vlakna su opisana kao nezrela. Zaključak. Rezultati ove studije na eksperimentalnim životinjama sugerišu da infekcija uroginekoloških sintetskih graftova dovodi do značajnog smanjenja potpore tkiva. Takođe, negativni efekti infekcije su najizraženiji kod multifilamentnih i poluresorptivnih multifilamentnih graftova.