Biotip gingive – komparativna analiza različitih metoda ispitivanja

Uvod/Cilj. Biotip gingive može imati značajan uticaj na ishod parodontalnih terapijskih postupaka i predvidljivost njihovog estetskog ishoda. Postoji visoka korelacija između biotipa i potencijalne recesije gingive nakon restaurativnih, parodontalnih i implantoloških hirurških zahvata. Stoga je tačna identifikacija biotipa gingive, pre započinjanja ovih postupaka, jedan od značajnih prediktivnih faktora njihovog uspeha. Cilj rada bio je da se proceni pouzdanost određivanja biotipa gingive primenom vizuelne metode i metoda parodontalnog i transgingivalnog sondiranja u odnosu na direktnu metodu merenja. Metode. Prospektivnom studijom obuhvaćena su 33 pacijenta kod kojih je bila indikovana resekcija vrha korena zuba u interkaninom sektoru gornje vili-ce. Identifikacija gingivalnog biotipa izvršena je kod svih pacijenata primenom: 1) vizuelne metode; 2) tehnike parodontalnog sondiranja; 3) tehnike transgingivalnog sondiranja i 4) direktnog merenja nakon odizanja režnja. Statistička analiza dobijenih podataka izvršena je radi procene dijagnostičke tačnosti vizuelne metode, parodontalnog sondiranja i transgingivalnog sondiranja u odnosu na direktnu metodu, koja se koristi kao zlatni standard u cilju evaluacije biotipa gingive (tanak nasuprot debelom). Rezultati. Ukupna tačnost testiranih dijagnostičkih postupaka u određivanju biotipa gingive, u poređenju sa metodom direktnog merenja, bila je: vizuelna metoda – 66,7%; parodontalno sondiranje – 78,8%; transmukozno sondiranje – 97,0%. Zaključak. Parodontalna metoda sondiranja može se preporučiti za određivanje biotipa gingive kao rutinska metoda, s obzirom da je njena senzitivnost i ukupna tačnost veća u odnosu na vizuelnu metodu. U pogledu senzitivnosti i sveobuhvatne tačnosti, transgingivalna metoda se gotovo u potpunosti poklapa sa direktnom metodom, ali je invazivnija u poređenju sa metodom parodontalnog sondiranja i mora se sprovesti uz prethodnu primenu lokalne anestezije.