Procena statusa volemije ultrazvučnim pregledom donje šuplje vene i spektroskopskom bioimpendancom kod bolesnika na hemodijalizi

Uvod/Cilj. Hipervolemija je značajan faktor rizika od razvoja kardiovaskularnog morbiditeta i moratliteta kod bolesnika koji se leče redovnom hemodijalizom. Još uvek ne postoji suverena metoda za procenu statusa volemije kod tih bolesnika. Cilj istraživanja bio je da se merenjem parametara donje šuplje vene i merenjem bioimpedance proceni status volemije kod bolesnika koji se leče redovnom hemodijalizom. Metode. Ispitivan je uticaj tretmana hemodijalizom na ultrazvučne parametre donje šuplje vene, kao i na parametre merene spektroskopskom bioimpedancom (SB) pre i posle hemodijalize. Merene su i vrednosti N-terminalnog prohormona moždanog natriuretskog peptida (NT-proBNP) pre i posle hemodijalize. U neinterventnu studiju preseka bilo je uključeno 45 bolesnika koji se leče standardnom bikarbonatnom dijalizom. Prema intradijaliznom prinosu bolesnici su bili podeljeni u tri grupe: I (do 2 000 mL), II (2 000 – 3 000 mL), III (preko 3 000 mL). Rezultati. Vrednosti parametara donje šuplje vene i parametara izmerenih SB-om bili su značajno niži nakon tretmana hemodijalizom (p < 0.005). Treća grupa bolesnika imala je značajno veću ukupnu zapreminu tečnosti u organizmu pre hemodijalize u poređenju sa I grupom, kao i značajno veću zapreminu vanćelijske tečnosti (p < 0,005). Nakon hemodijalize detektovane su značajno niže vrednosti NT-proBNP-a u svim grupama (p < 0,005). Posle tretmana hemodijalizom, zabeležena je pozitivna korelacija između koncentracije NT-proBNP-a u serumu i odnosa ekstracelularne/intracelularne tečnosti; međutim korelacija između koncentracije NT-proBNP-a i ukupne tečnosti izmerene putem SB nije dostigla statističku značajnost. Zaključak. Merenje ultrazvučnih parametara donje šuplje vene i parametara volemije SB-om u značajnoj meri doprinosi proceni statusa volemije, ali se ne može koristiti kao odvojeni parametar, već u kombinaciji sa svim drugim metodama.