CBCT analiza gustine kosti u bikortikalnim defektima nakon pojačanja primenom aloplastičnog i ksenogenog koštanog zamenika – studija na domaćim svinjama

Uvod/Cilj. Vođena tkivna i vođena koštana regeneracija omogućuju značajnu korist u zarastanju bikortikalnih defekata. Cilj istraživanja bio je rendgenografska analiza koštanog zarastanja unutar bikortikalnih defekata primenom kompjuterizovane tomografije zasnovane na tehnologiji konusnog snopa (CBCT), kao i komparativna analiza gustine koštanog tkiva u bikortikalnim defektima tretiranim postupkom vođene koštane regeneracije uz korišćenje kolagene membrane i dva tipa koštanih zamenika: goveđeg ksenografta i aloplastičnog koštanog zamenika. Metode. U prvoj fazi istraživanja izvršena je ekstrakcija svih zuba interkaninog sektora donje vilice nakon čega su postekstrakcione rane zašivene. U drugoj fazi, nakon perioda zarastanja, pristupilo se formiranju bikortikalnih defekata. Nakon odizanja mukoperiostalnog režnja sa vestibularne i lingvalne strane oštrim makazicama i kiretom uklonjen je kambijalni sloj periosta u predelu budućih defekata. Zatim su sa leve i desne strane od medijalne linije formirana dva bikortikalna defekta promera 10 mm koji su popunjavani koštanim zamenicima i to aloplastičnim na levoj i goveđim ksenograftom na desnoj strani. Nakon popunjavanja defekti su prekriveni kolagenim resorptivnim membranama obostrano, nakon čega je izvršena repozicija i ušivanje režnja. Nakon 12 nedelja eksperimentalne životinje su žrtvovane. Okolna nativna kost služila je kao kontrola. Rezultati. Analiza gustine koštanog tkiva pokazala je statistički značajnu razliku između testiranih zamenika kosti, pri čemu je bolji efekat postignut primenom aloplastičnog koštanog zamenika (p < 0,01). Nakon primene Bonferonijeve korekcije, razlika je i dalje bila statistički značajna grupe. Zaključak. Oba koštana zamenika korišćena u studiji pokazuju dobra osteokonduktivna svojstva u tretmanu bikortikalnih defekata. Gustina koštanog tkiva u defektima pojačanim aloplastičnim zamenikom je bila statistički značajno veća nego u defektima popunjavanim ksenograftom.