Rezilijentnost kao moderator povezanosti izgaranja na poslu i subjektivnog blagostanja kod medicinskih radnika u Srbiji u toku pandemije COVID-19

Uvod/Cilj. U vreme pandemije COVID-19 iscrpljenost i teškoće na poslu mogu ozbiljno ugroziti mentalno zdravlje medicinskih radnika. Cilj ovog rada bio je ispitati da li je rezilijentnost moderator povezanosti izgaranja na poslu i subjektivnog blagostanja kod medicinskih radnika tokom pandemije. Metode. Istraživanje je sprovedeno na uzorku od 521 medicinskih radnika (354 ženskog pola), među kojima je bilo 245 lekara i 276 medicinskih tehničara. Prosečna starost ispitanika bila je 38,66 godina. Podaci su prikupljeni pomoću online upitnika koji su činili Kratka skala rezilijentnosti, Skala izgaranja na poslu, Kratka skala subjektivnog blagostanja i Upitnik sociodemografskih podataka. Za analizu i obradu podataka korišćena je analiza regresije i interakcije (SPSS macro ''PROCESS 3.5''). Rezultati. Ustanovljeno je da je izgaranje na poslu značajan negativan prediktor subjektivnog blagostanja medicinskih radnika (ß = -0,19; p < 0,01), da je rezilijentnost značajan pozitivan prediktor subjektivnog blagostanja (ß = 0,40; p < 0,01) i da je interakcija rezilijentnosti i izgaranja na poslu značajan pozitivan prediktor subjektivnog blagostanja (ß = 0,09; p < 0,01). Kod ispitanika koji su imali razvijenu rezilijentnost na nivou +1 standardna devijacija (SD), negativan efekat sagorevanja na poslu na subjektivno blagostanje bio je 2,8 puta manji nego kod ispitanika koji imaju rezilijentnost na nivou od -1 SD. Zaključak. Istraživanje je potvrdilo da rezilijentnost umanjuje povezanost izgaranja na poslu i subjektivnog blagostanja što predstavlja značajan argument da medicinskim radnicima treba omogućiti programe obuke rezilijentnosti u cilju prevencije sagorevanja na poslu i očuvanja mentalnog zdravlja u uslovima pandemije.