Različite prediktivne vrednosti rutinskih biomarkera u proceni smrtnosti obolelih od plućne embolije u odnosu na njen uzrok

Uvod/Cilj. Rutinski dijagnostički proces i procena rizika od smrtnosti tokom prijema i lečenja plućne embolije (PE) obuhvata i analizu nivoa kardijalnog troponina I (cTnI), D-dimera, natriuretičnog peptida B-tipa (BNP) i C-reaktivnog proteina (CRP). Cilj ove studije bio je utvrđivanje prediktivne moći ovih biomarkera kako bi se odredio rizik od 30-to dnevne smrtnosti kod bolesnika obolelih od PE i to u odnosu na različite uzroke bolesti koji mogu biti spontani ili kratkotrajno i dugotrajno provocirani. Metode. Ova retrospektivna studija obuhvatila je 590 bolesnika obolelih od PE, iz multicentričnog Registra za plućnu emboliju. Tokom prvih 24 časa od prijema, bolesnicima je vršeno merenje bar jednog od analiziranih biomarkera (BNP, CRP, cTnI i D-dimer). Rezultati. Receiver operating characteristic (ROC) analiza je pokazala da BNP ima najvišu prognostičku vrednost u proceni 30-dnevne smrtnosti kod bolesnika (n = 219) kod kojih su bile poznate vrednosti svih analiziranih biomarkera. BNP je imao AUC od 0,785 (p < 0,001). Pojedinačno posmatrano, BNP je imao najvišu c-statistiku (concordance) za sve tri grupe bolesnika. CRP je pokazao skromnu prediktivnu moć za 30-dnevnu smrtnost u grupi bolesnika kod kojih je PE bila izazvana prolaznim faktorom. Troponin I je imao malu prediktivnu vrednost za 30-dnevnu smrtnost samo kod bolesnika sa spontanom PE, dok je D-dimer bio veoma slab prediktor i to kod bolesnika kod kojih je PE bila rezultat stalnih provocirajućih faktora. Zaključak. U odnosu na spontane, prolazne ili stalne provocirajuće uzroke nastanka PE, biohemijski profil ovih grupa bolesnika značajno je različit, kao i prognostički značaj biomarkera u proceni rane smrtnosti.