Značaj utvrđivanja sredinskih faktora za kreiranje tretmana mucanja kod jednojajčane bliznakinje

Uvod. Mucanje je govorni poremeaćaj čija etiologija podrazumeva međudejstvo genetskih i sredinskih faktora. Uprkos odsustvu konačnih odgovora o etiologiji mucanja, postoji više različitih terapijskih metoda. U nekim slučajevima lečenja odraslih bolesnika, savremeni model lečenja mucanja, pored logopeda, uključuje i angažovanje psihoteraputa. Prikaz bolesnika. Prikazana je jednojajčana bliznakinja stara 24 godine, koja muca od ranog detinjstva, dok njena sestra bliznakinja nikada nije imala govorni poremećaj. S obzirom na to da je uticaj genetskih faktora bio očigledan (otac muca), fokus prikaza je usmeren na sredinske faktore fizičkog i psihičkog razvoja (sporiji razvoj), kao i na porodičnu psihodinamiku (razvod roditelja u ranom adolescentnom periodu i kritikovanje od strane oca zbog mucanja). Članovi porodice, kao i sama pacijentkinja, negirali su značaj simptoma, čime se može tumačiti i odsustvo ranog tretmana. Zaključak. Nepovoljni uslovi psihološkog razvoja kao i porodična psihodinamika mogu biti objašnjenje za početak logopedskog tretmana tek u 24. godini, kao i za njegove nedovoljno dobre rezultate. Psihoterapija je indikovana kao deo integrativnog tretmana kod govornog poremećaja ove pacijentkinje.