Patologija odbacivanja transplantata srca

Uvod/Cilj. Transplantacija srca predstavlja najefikasniji način lečenja bolesnika u terminalnom stadijumu srčane insuficijencije. Endomiokardna biopsija se pokazala kao bezbedna i prikladna tehnika, sa malom greškom pri uzorkovanju i do danas ostaje jedna od najčešće korišćenih metoda za dijagnostiku akutnog odbacivanja transplantata. Internacionalno društvo za transplantaciju srca i pluća je 1990. godine definisalo standardizovani sistem za gradiranje težine akutnog odbacivanja transplantata korišćenjem patohistološke analize uzoraka endomiokarda. Cilj rada bio je da se analiziraju morfološki, imunohistohemijski i imunofluorescentni pokazatelji ćelijama- i antitelima-posredovanog odbacivanja transplantata srca kod bolesnika praćenih tokom 2020. godine. Metode. Od 31 bolesnika lečenih na Klinici za kardiohirurgiju Univerzitetskog kliničkog centra Srbije uzet je uzorak endomiokardne biopsije, a zatim obrađen i analiziran na Institutu za patologiju Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Rezultati. Prosečna vrednost stepena odbacivanja transplantata (Transplant Rejection Score – TRS) iznosila je 0,42. Spirmanovim testom korelacije nije pokazana statistički značajna veza između vrednosti TRS i razlike vrednosti ejekcione frakcije, 3 i 12 meseci posle transplantacije. Zaključak. Prosečna vrednost TRS, dobijena u ovom istraživanju, upućuje na dominantno ćelijama-posredovano odbacivanje transplantata srca.