Nazalna polipoza: semikvantitativna morfometrijska patohistološka studija

Uvod/Cilj. Nazalni polipi predstavljaju inflamatorne izrasline hipertrofične respiratorne sluznice i sačinjeni su od epitelnih i stromalnih elemenata. Cilj ove studije bio je da odredimo patohistološka obeležja nazalnih polipa kroz semikvantitativnu morfometrijsku studiju. Metode. Izvršena je semikvantitvna morfometrijska analiza uzoraka nazalne sliznice uzetih od 77 bolesnika sa hroničnim rinosinuzitisom i nazalnim polipima. Kontrolnu grupu sačinjavali su uzorci nazalne sluznice, uzeti od 9 pacijenta bez nazalne polipoze koji su bili podvrgnuti funkcionalnoj i estetskoj hirurgiji. Kod svih bolesnika je učinjena funkcionalna endoskopska sinonazalna hirurgija od strane istog hirurga. Morfometrijska analiza je uključivala gradaciju edema tkiva sa polipima, debljinu bazalne membrane, stepen inflamacije, prisustvo/odsustvo metaplazije u epitelu, stepen fibroze, kao i procenat zapaljenskih ćelija sa zapaljenskim infiltratom (limfocite, makrofage, plazma ćelije, neutrofile i eozinofile). Rezultati. Kao što je i očekivano, uzorci iz ispitivane grupe su imali značajno veći stepen inflamacije u odnosu na kontrolnu grupu (χ2 = 35.89, p < 0.01). Stepen fibroze kod polipa nosa je bio u pozitivnoj korelaciji sa trajanjem dužine simtoma (r = 0.25, p < 0.05) i sa procentom makrofaga u zapaljenskom infiltrate (r = 0.26, p < 0.05). Bolesnici sa nazalnom polipozom imali su značajno veći broj limfocita (r = -7.66, p < 0.01), ali i značajno veći broj eozinofila (r = 3.84, p < 0.01), makrofaga (r = 3.34, p < 0.01) i plazma ćelija (r = 3.14, p < 0.01) nego kontrolna grupa (p < 0.01). Zaključak. Uzorci tkiva kod bolesnika sa nazalnom polipozom pokazuju značajne promene koje se ogledaju u različitom stepenu inflamacije, fibroze i zadebljanja bazalne membrane što može značajno otežavati hirurški zahvat, kao i uticati na veći stepen perioperativnih komplikcija kao što je krvarenje.