Ispitivanje kratkotrajne stabilnosti nanoemulzija za parenteralnu ishranu izrađenih u laboratorijskim uslovima

Uvod/Cilj. Primena nanoemulzija (NE) za parenteralnu ishranu predstavlja izuzetno značajno dostignuće koje je obeležilo medicinu i farmaciju dvadesetog veka. Tokom godina, tehnologija izrade NE i smeša za totalnu parenteralnu ishranu (TPN) stalno se usavršavala. Ovaj rad predstavlja nastavak prethodnog istraživanja i odnosi se na problematiku nanoemulzija (NE) koncentracije 20%, izrađenih u laboratorijskim uslovima. Osnovni akcenat stavljen je na mogućnost detektovanja eventualnog prisustva većih kapi ili njihovih aglomerata koji bi mogli da izazovu fatalne efekte. Pored toga, izvršena je i procena kvaliteta smeše za TPN sa NE. Rezultati su upoređeni sa rezultatima dobijenim praćenjem smeše za TPN izrađene od fabrički proizvedene emulzije (Lipofundin MCT/LCT 20%^®). Metode. Primenom metode laserske difrakcije, praćenjem u periodu od 30 dana, dobijeni su rezultati koji se odnose na širinu raspodele veličina kapi NE, izraženu kao volumenski prečnik. Fizičko-hemijske karakteristike smeša za TPN određivane su tokom 72 sata i obuhvatale su: merenje srednjeg prečnika kapi, volumenskog prečnika, distribucije veličina kapi (PDI) i ζ-potencijala, kao i pH-vrednosti. Rezultati. Dobijeni rezultati bili su u skladu sa literaturnim podacima o kvalitetu parenteralnih NE (vrednosti volumenskih prečnika kretale su se između 50 i 490 nm). Tokom 72 h praćenja, TPN su ostale stabilne (i smeša za TPN sa NE izrađenom u laboratoriji, kao i TPN sa fabrički izrađenom NE). Zaključak. Tokom čuvanja u ambijentalnim uslovima, ispitivane karakteristike NE nisu se značajno menjale. Ukoliko se poštuju principi izrade i redosled mešanja komponenti, dobija se smeša za TPN sa zadovoljvajućim fizičko-hemijskim kvalitetom i stabilnosti.