Infektivni endokarditis parcijalnog atrioventrikularnog septalnog defekta

Uvod. Parcijalni atrioventrikularni septalni defekt (AVSD) je oblik kongenitalne bolesti srca koja se retko dijagnostikuje u odraslom dobu. Infektivni endokarditis predstavlja tešku komplikaciju koja je potencijalna opasnost po život bolesnika. Prikaz bolesnika. Kod bolesnice, stare 43 godine, sa prethodno dijagnostikovanom urođenom srčanom manom [parcijalni atrioventrikularni septalni defekt (AVSD) i bikuspidna aortna valvula] u adultnom dobu, 14 dana pred prijem u regionalnu zdravstvenu ustanovu javile su se tegobe u vidu febrilnosti i slabosti. Na kompjuterizovanoj tomografiji grudnog koša uočene su inflamatorne konsolidacije u plućnom parenhimu, te je započeto lečenje dvojnom antibiotskom terapijom (ceftazidim i klaritromicin). Obzirom na nedovoljnu regresiju promena u plućima ordinirana je trojna antibiotska terapija: amoksicilin/klavulanska kiselina, levofloksacin i metronidazol. Urađena je transtorakalna i transezofagealna ehokardiografija kojom je otkrivana vegetacija (veličina 3,6 x 1,8 cm) vezana za septalni deo atrioventrikularnog (AV) anulusa u području trikuspidne valvule koja je slobodno flotirala u šupljini desne pretkomore sa povremenim delimičnim prolaskom kroz trikuspidni otvor i koja je imala veliki embolijski potencijal. Tim za endokarditis indikovao je hitno operativno lečenje. Intraoperativno, ustanovljen je parcijalni AVSD koji je angažovao septalni deo trikuspidnog anulusa, bazu A2 prednjeg mitralnog kuspisa i ceo donji deo interatrijalnog septuma. Vegetacija (veličina 4 x 3 cm) je bila vezana za baze septalnog listića, baze prednjeg mitralnog listića i ruba defekta na nivou atrijalnog septuma i slobodno se kretala između desne pretkomore, desne komore i leve pretkomore. Urađena je ekscizija vegetacije, plastika AVSD, kao i rekonstrukcija mitralnog i trikuspidnog anulusa i suture kuspisa. Lečenje je nastavljeno antibiotskom terapijom i završeno za 18 dana uz potpuni oporavak. Zaključak. Rana i precizna dijagnostika i optimalno lečenje kombinacijom konvencionalnog i hirurškog lečenja presudno je za smanjenje rizika od komplikacija i smrtnosti kod odraslih bolesnika sa urođenom srčanom manom i infektivnim endokarditisom.